کد مطلب:78284 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:306

آیات روشن و حیات بخش قرآن كریم مفاهیم زنده و متعالی و ارزشمندی است، كه بیرون از صفحات این كتاب، برای جلوه ی حقیقی و تجلی نهایی خود مصداق و نمونه ی عینی و آشكار می طلبد. تجلی آشكار آیات قرآن در حیات عترت معصوم رسول الله (ص) مصداق حقیقی قرآن را عینیت بخشیده و در چشم انداز و دیدگاه همه ی انسانها در همه ی عصرها قرار داده است. و از آنجا كه اندیشه، بیان و عمل ائمه ی اطهار علیهم السلام

[صفحه 98]

مطابق و هماهنگ و سازگار با قرآن كریم و منطق وحی است، ایشان را قرآن ناطق نامیده اند. چرا كه اراده، اندیشه، زبان و عمل عترت مطهر پیامبر (ص)، قرآن را در چشم و دل هر مسلمان آگاه و آزاد و صاحب بصیرت تداعی می كند. و از آنجا كه همه ی آیات ایمان، اخلاص، تقوی، عمل صالح، ایثار، جهاد، شهادت، امر به معروف و نهی از منكر، نماز، زكوه، حج، كلمه ی طیبه و اقامه ی قسط و عدل در لحظه لحظه ی زندگانی عترت مطهر و معصوم رسول الله (ص) جاری و مشهود است، تا آنجا كه گویی قرآن با همه ی آیات مباركاتش در صدا و سیما و كردار آنان جلوه كرده، عنوان زیبای قرآن ناطق برای ایشان صواب و حق است. و به همین دلیل روشن و انكار ناپذیر، امامت و پیشوایی امت اسلامی حق قطعی و حتمی آنان است. اگر عترت پیامبر اكرم (ص) كه بر اساس حدیث ثقلین، ثقل كبیرند و ظاهر و باطن و حقایق و اسرار و علوم قرآن در حیات آنها جلوه گر است، امامت امت اسلامی را عهده دار نباشند، پس چه كسانی این شایستگی و صلاحیت را خواهند داشت؟ در حالی كه جز ایشان احدی از اصحاب رسول الله به اسرار و حقایق و علوم و بطون قرآن آگاه نیست.

تصریح آیات قرآن مجید در رابطه با امامت عترت پیامبر خدا (ص) از یك سو و از سوی دیگر توصیه، تبلیغ و انتصاب ایشان از جانب رسول الله (ص) به امامت امت اسلامی، همراه با تجلی قرآن در حیات ائمه ی اطهار (ع) آیات روشن و آشكار و انكار ناپذیری بر امامت اهل بیت عصمت و طهارت می باشد. و امام علی بن ابیطالب علیه السلام با توجه به این واقعیتهای حتمی فرمود، آیات و نشانه های الهی- در ارتباط با امامت

[صفحه 99]

عترت پیامبر- روشن و آشكار است.

و المنار منصوبه. (و نورافكن های خدایی نصب شده است).

امام علی علیه السلام با توجه به طلوع خورشید تابناك سیمای رسول الله در صحنه ی حیات امت اسلامی و درخشش و تابندگی آیات قرآن كریم در آسمان گیتی، راه هر انحراف و اشتباهی را بر مسلمانان بسته و مردود می داند. و به عقیده ی امام علیه السلام اگر زمینه و اسباب انحراف از صراط مستقیم اسلام برای مسلمانان فراهم باشد، بی گمان مربوط به روزگار پس از رحلت پیامبر اسلام است.

همان روزهای تلخ و ناگواری كه تازه پیامبر اكرم (ص) دیده از دنیا فروبسته و به شوق رفیق اعلی به سوی ملكوت پر كشیده است. و با رحلت او خورشید تابناك جمالش از آسمان حیات امت اسلامی غروب كرده و در نتیجه تاریكیهای جاه طلبی و شهرت و نفس پرستی فضای زندگی مسلمانان را پر كرده است. در چنان ظلمات وهم آفرین و خطرناكی كه از همه سوی اهریمنان به حریم اسلام و مسلمین حمله ور شده اند، تا مگر در این فرصت مناسب راه هدایت و سعادت را با غصب امامت و خلافت رسول الله (ص) بر جمهور مسلمین سد كنند، امام علی (ع) روشنی و تابندگی نورافكنهای نصب شده ی الهی را به همه ی مسلمانان ظلمت زده یاد آور می شود. اگر چه در كلام امام به صراحت از این نورافكنهای خدایی نامی برده نشده، ولی به قرینه ی موضوع و دلالت ادامه ی كلام امام (ع) این نورافكنهای خدایی عبارتست از:

[صفحه 100]

صفحه 98، 99، 100.